Glony morskie, które przytwierdzają się do skał, muszli bądź jakiegokolwiek innego twardego podłoża, tworzą barwny spektakl natury, który niekiedy rozrasta się do formatu łąki, a nawet całego lasu wodorostów… Ogromną rolę w życiu fitobentosu odgrywa nie tylko rodzaj zasiedlanego dna, ale i dostępność światła. Makroglony idealnie przystosowały się do życia podwodnego dzięki swojej budowie. Mają chwytniki, kauloid oraz fotosyntetyzujące fylloidy, jako nibykorzenie, nibyłodygi i nibyliście. Wraz z głębokością w morzu zmienia się zarówno ilość, jak i jakość światła. Fale odpowiadające barwie czerwonej, najkrótsze w widmie światła widzialnego, są najszybciej wygaszane na powierzchni mórz, natomiast głębiej docierają najdłuższe fale odpowiadające barwie zielononiebieskiej. Jak to wpływa na wygląd glonów? W wodach powierzchniowych pojawiają się zielenice (glony zielone), umiarkowane głębokości zajmują brunatnice (glony brązowe), a krasnorosty (glony czerwone) rozwijają się najgłębiej. Barwniki, jakie posiadają te grupy glonów wychwytują część promieniowania słonecznego dostępnego na danych głębokościach. Glony są klasyfikowane na podstawie ich głównego barwnika. Zielenice zawierają taki sam barwnik – chlorofil, jak rośliny z lądu, absorbujący zarówno długie, jak i krótkie fale światła widzialnego. Brązowy kolor brunatnic pochodzi od fukoksantyny – barwnika maskującego obecność chlorofilu. Z kolei krasnorosty zasobne są w czerwony barwnik – fikoerytrynę, która najefektywniej wychwytuje pozostałe niebieskozielone fale widma światła. W filmie wystąpiły glony: zielenice (enteromorfa puszysta i taśma), brunatnice (wielkomorszczyn Macrocystis z plaży w Chile i morszczyn pęcherzykowaty z bałtyckiej plaży) oraz krasnorost (widlik).
